"როგორ ძალიან მინდა სიცოცხლე?!"- ბერი ანდრია
ათი თვე სარეცელს იყო მიჯაჭვული, ტკივილებით გათანგული დედას სთხოვდა მისი ნაფიქრალი ჩაეწერა:
"დე, გემუდარები, შესთხოვე უფალს, ან აღმადგინოს როგორც ლაზარე, ან თავისთან წამიყვანოს. მშვიდად გამიყვანოს, ძალიან ნუ მეტკინება."
"უფალო, ხომ ხედავ 16 წლისა რაზე ვოცნებობ, არ მითხრათ, რომ მე ვცხოვრობ. ეს სიცოცხლე არ არის. უფალმა სიცოცხლე სხვა რაღაცას დაარქვა. დე, თქვენ მიხანგრძლივებთ აქ ყოფნას და ტანჯვას."
"როდის იქნება ის დიდებული დღე, ჩემი გარდაცვალებისა, უფალო, რომ დავისვენო. ღვთისმშობელო, შენც ხომ დედა ხარ, დაიტანჯა დედაჩემი ჩემი ყურებით. მადლობა უფალს იმისთვის, რომ დავრბოდი, არ მტკიოდა, იმისთვის, რომ ასე თბილ და მოსიყვარულე ოჯახში ვიზრდებოდი, მადლობა ყველა განსაცდელისთვთის, მადლობა ამ ტკივილებისთვის, უფალო!"
"შენ და მამიკომ უნდა გააძლიეროთ ერთმანეთი, ერთმანეთის ჯვარი უნდა ზიდოთ. თუ ბავშვი არ გეყოლათ, აიყვანეთ და გაზარდეთ. ეს დიდი მადლია. ძალიან მიჭირს ამაზე საუბარი. დედა, რომ იცოდე, როგორ ძალიან მინდა სიცოცხლე. მინდა მონასტერში მოღვაწეობა შევძლო, მაგრამ არ ვიცი, ღვთის ნება იქნება?!"
No comments:
Post a Comment